1) Πες μας δύο λόγια για σένα

Είμαι 30 χρονών, γέννημα θρέμμα Αθηναίος. Ξεκίνησα να μαθαίνω μουσική στα 7 μου και δεν σταμάτησα ποτέ... Από τα 18 μου εργάζομαι ως καθηγητής μουσικής, πράγμα που λατρεύω να κάνω.Το 2012 έβγαλα τον πρώτο μου δίσκο (Σε Τόπους Που Δεν Ξέρω) και το 2016 τον δεύτερο (Αποστάσεις).Λατρεύω να ακούω μουσική, να πηγαίνω κινηματογράφο και θέατρο και να διαβάζω βιβλία. Επίσης μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Είμαι πατέρας ενός αγοριού 19 μηνών και η κόρη είναι καθ’ οδόν. Τέλος, κάνω μεταπτυχιακό στη σύνθεση στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

2) Η συνεργασία σου με το Νίκο Ζούδιαρη προέκυψε όταν τον προσέγγισες μέσα από το διαδίκτυο. Τι σημαίνει αυτή η νέα, σχετικά, δυνατότητα του διαδικτύου για τους νέους δημιουργούς στις μέρες μας;

Παρά τα κακά που έχει που είναι πολλά, κυρίως γιατί ακόμα δεν υπάρχει η κατάλληλη παιδεία επειδή είναι κάτι σχετικά καινούριο, το διαδίκτυο προσφέρει άπειρες ευκαιρίες σ΄ έναν νέο δημιουργό. Τόσο για να επικοινωνήσει την δουλειά του και να χτίσει ένα κοινό, όσο και στο να γνωρίσει και να έρθει σε επαφή με ανθρώπους του χώρου και να προκύψουν συνεργασίες, όπως έγινε με τον Ζούδιαρη.

3) «Σε τόπους που δεν ξέρω» το 2012 και «Αποστάσεις» το 2016, τι μεσολάβησε μεταξύ των δύο άλμπουμ σου;

Η αλήθεια ότι καθυστέρησα λίγο... Όμως είχα τους λόγους μου. Ήταν μια αρκετά έντονη τετραετία. Αφενός ήθελα να δουλέψω, να τρέξω και να επικοινωνήσω τον πρώτο δίσκο. Παράλληλα μάζευα το υλικό του δεύτερου, το οποίο όμως ήθελα να ωριμάσει μέσα μου. Δεν ήθελα να προχωρήσω παρορμητικά. Από το 2014 δουλεύω τις αποστάσεις στο στούντιο.Έκανα πολλές ώρες στούντιο γιατί πάσχω από τελειομανία. Το 2015 έγινα πατέρας... Οπότε για ένα τρίμηνο ήμουν εντελώς αλλού. Αν μέσα σε όλα αυτά βάλεις και το δημοψήφισμα και όλη αυτή την περίοδο που δεν κινούταν τίποτα, φτάσαμε αρχές 2016.Αναζήτηση δισκογραφικής στέγης, μίξεις, εξώφυλλα, κοπή κτλ. ο δίσκος βγήκε Δεκέμβρη του 2016. Δεν το μετάνιωσα όμως, γιατί το αποτέλεσμα μου αρέσει πάρα πολύ και με δικαιώνει μ΄ ένα τρόπο.

4) Από τους στίχους σου βγαίνει μια έγνοια για τα κοινωνικά θέματα. Πως νιώθεις σαν πολίτης στους παράξενους καιρούς που διανύουμε;

Νομίζω στους καιρούς μας πρέπει να είναι κανείς εντελώς αδιάφορος ώστε να μην τον απασχολούν τα κοινωνικά θέματα.Νιώθω μεγάλη αγωνία για το μέλλον. Όχι μόνο οικονομικά αλλά κυρίως σαν κοινωνία γενικά.Βλέπε D. Trump στις ΗΠΑ, ISIS στην Μέση Ανατολή, χαμός στην Τουρκία, στην Ελλάδα τα γνωστά. Υπάρχει παντού μια άνοδος του ακραίου λαϊκισμού και της ακροδεξιάς. Εμένα αυτό με αγχώνει πάρα πολύ αλλά δεν ξέρω και πώς να αντιδράσω, τι να κάνω. Το παιδί μου δηλαδή σε οχτώ χρόνια που θα καταλαβαίνει τι εικόνα θα έχει για τον κόσμο μας;

5) Είσαι άνθρωπος που αγαπά τις συνεργασίες. Πες μας μια ιδιαίτερη στιγμή που έζησες σε κάποια από αυτές.

Τις αγαπώ πραγματικά, ναι. Στην ζωή είμαι αρκετά μοναχικός άνθρωπος, όχι ότι δεν έχω φίλους, αντίθετα, έχω πολύ καλούς φίλους, αλλά δεν αναλώνομαι σε ευκαιριακές παρέες που πάνε και έρχονται. Μου αρέσουν οι πιο βαθιές συναναστροφές.Οι συνεργασίες λοιπόν στον χώρο αυτό έχουν κάτι το μαγικό, αν μπορώ να το πω έτσι. Παρ’ ότι δεν απαιτούν πάντα να έρχεσαι σε συχνή επαφή με τον συνεργάτη σου επειδή η δημιουργία είναι κάτι βαθύ, κάτι πολύ προσωπικό, κάτι που πηγάζει από μέσα μας, νιώθω ότι γίνομαι για πάντα ένα με τον συνεργάτη μου. Είτε είναι μουσικός, είτε τραγουδιστής είτε στιχουργός. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια στιγμή, τις κρατάω όλες.

6) Βάλε μας λίγο στην “κουζίνα” του συνθέτη. Σου παίρνει καιρό να καταλήξεις σε ένα ολοκληρωμένο τραγούδι;

Εξαρτάται από το τραγούδι. Υπάρχουν τραγούδια που προέκυψαν με το που ακούμπησα τα χέρια μου στο πιάνο, ως δια μαγείας, η έμπνευση της στιγμής που λέμε, υπάρχουν άλλα που τα παιδεύω μήνες ή και χρόνια! Δεν είναι θέμα αξιοκρατίας όμως, είναι θέμα στιγμής και της φύσης του τραγουδιού. Οι στίχοι για παράδειγμα του Πόλυ Κυριάκου. Στο ντουέτο του Κ. Μακεδόνα με τη Μ. Κρασοπούλου «Ότι αγάπησες δεν είναι πια εκεί», αλλά και σ’ ένα προηγούμενο τραγούδι που έφτιαξα, το «Γιατί μ’ αρέσει η ζωή» (ντουέτο του Π. Θαλασσινού με τη Μαρία) οι στίχοι θαρρείς και μελοποιήθηκαν από μόνοι τους, γιατί είναι τόσο μεστός ο λόγος.

7) Μουσική εκπαίδευση και σύνθεση τραγουδιών. Βοηθάει το ένα το άλλο;

Πολύ. Είναι αυτή η ιδανική συνύπαρξη θεωρίας και πράξης που λέω στους μαθητές μου. Ξέρεις, κάποια στιγμή κάνω ο ίδιος τον δικηγόρο του διαβόλου στους μαθητές μου. Τους λέω λοιπόν μετά το μάθημα, ωραία, τα μάθαμε όλα αυτά, και τι έγινε; Τι κέρδισες; Άμα κάτσεις στο πιάνο, ή στην κιθάρα σου πώς μπορείς να τα εφαρμόσεις όλα αυτά και να τα κάνεις δικά σου;
Άρα λοιπόν ναι, βοηθάει πάρα πολύ.

8) Πώς βλέπεις την ελληνική μουσική βιομηχανία;

Μεγάλο κεφάλαιο αυτό. Είμαι λάτρης της Ελληνικής δισκογραφίας. Συλλέγω cd από τα 16 μου ασταμάτητα και παρακολουθώ ότι καινούριο βγαίνει. Η κατάσταση δεν είναι καλή, ιδιαίτερα για έναν νέο καλλιτέχνη. Οι παλιοί, λίγο πολύ πήραν τον δρόμο τους.Γράψαν την ιστορία τους. Το 99% των νέων δημιουργών χρηματοδοτούν μόνοι τους την δουλειά τους.Δεν υπάρχουν εταιρείες που να θέλουν να επενδύσουν χρόνο και χρήμα σε νέα παιδιά. Ειδικά αν αυτά δεν γράφουν σαχλαμαρίτσες.Τα ραδιόφωνα απ’ την άλλη έχουν τους δικούς τους περιορισμούς, για να το θέσω κομψά, και γίνεται έτσι μια ανακύκλωση του ίδιου πράγματος και του ίδιου ήχου, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αυτές είναι και οι νησίδες σωτηρίας και ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα ραδιόφωνα είτε συμβατικά είτε ιντερνετικά με πιο "ανοιχτά αυτιά" και μυαλά.Ένα άλλο αγκάθι είναι η ΑΕΠΙ η οποία είναι υπεύθυνη για την συλλογή και καταβολή των αμοιβών των δημιουργών από τα πνευματικά τους δικαιώματα. Όποιος ενδιαφέρεται ας το ψάξει λίγο και θα πέσει από τα σύννεφα...

9) Η Μαρία Κρασοπούλου είναι μια πολύ ταιριαστή ερμηνεύτρια για την μουσική σου. Θα μπορούσαμε να πούμε πώς γράφεις πάνω στην φωνή της;

Στον δεύτερο δίσκο τα περισσότερα τραγούδια ναι, γράφτηκαν πάνω στη φωνή της, άλλωστε από καιρό σχεδιάζαμε να κάνουμε ένα δίσκο μαζί, το θέλαμε πολύ και οι δύο, άρα ήξερα ότι εκείνη θα τα πει και εκείνη είχα στο μυαλό μου όταν τα έγραφα.

10) Τι προσδοκάς από το μουσικό βήμα που έκανες με την νέα σου δουλειά; Ποιο ήταν το “στοίχημα” του συγκεκριμένου άλμπουμ;

Το μόνο που προσδοκώ είναι τα τραγούδια μου να φτάσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά, με την ευχή έστω και ένας να τα αγαπήσει και να τον συγκινήσει βαθιά ένα τραγούδι. Όλα τα άλλα είναι άνευ σημασίας, άνευ ουσίας.

11) Κλείνοντας πες μας μερικούς στίχους από ένα τραγούδι σου που σε άγγιξαν πολύ όταν τους πρώτο πήρες στα χέρια σου...

"Ανησυχώ για τα κοινά
για παράδειγμα
ουρλιάζω για τα κοινόχρηστα
ενοικιάζω διαμερίσματα με θέα έναν τοίχο
είμαι πολίτης, καλοφαγάς και πότης
με μπλοκ επιταγών και ευαισθησίες ποιητικές.
Έχω οικογένεια
θέλω τα λεφτά μου!
Αριστερόστροφα πολυλογώ
δεξιόστροφα όμως κάνω το σταυρό μου"
Από το ποίημα "Αριστερόστροφα - Δεξιόστροφα" της Αυγής Βυθούλκα, το τελευταίο track (10) του cd.

Σε ευχαριστώ Γρηγόρη για όλα όσα μοιράστηκες μαζί μας και σου εύχομαι κάθε επιτυχία στις «Αποστάσεις»!
Τη συνέντευξη πήρε o Λεωνίδας Μαριδάκης