κάνουμε το σώμα μας συμβόλαιο, στέλνουμε γράμμα στον νεότερο εαυτό μας, εξασκούμαστε στην τέχνη του αφουγκρασμού, φέρνουμε κοντά το Κλίβελαντ με την Αγία Ειρήνη, βγαίνουμε στην πόλη με ένα σκουφί κι ένα γιλέκο.

Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Φεβρουαρίου 2020 (τεύχος #78).
Από την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου στους δρόμους της πόλης.

«Τα καλντερίμια της σιωπής». Το αρχαιότερο επάγγελμα δεν είναι μόνο γένους θηλυκού, περιλαμβάνει και άνδρες, οι οποίοι, όμως, παραμένουν αόρατοι για τους σχεδιαστές της κοινωνικής πολιτικής σε όλο τον κόσμο. «Σχεδόν όλες οι υπηρεσίες είναι σχεδιασμένες για τις γυναίκες εργάτριες του σεξ. Και όμως, από τους 100.000 εκδιδόμενους στη Βρετανία, το 20% είναι άνδρες», σημειώνει στη «σχεδία» ο Φέργκαν ΜακΚόλοου, υπεύθυνος προγραμμάτων της οργάνωσης «Men’s Room», μίας από τις πολύ λίγες οργανώσεις παγκοσμίως για την υποστήριξη των ανδρών εργατών του σεξ. «Η εργασία στο σεξ δεν είναι μόνο μια σεξουαλική πράξη, έχει μια ολόκληρη ψυχολογική και συναισθηματική διάσταση», υπογραμμίζει ο Τιερί Σαφαουζέρ, ιδρυτικό μέλος της γαλλικής συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων του σεξ STRASS.

«Οι στιγμές της αιωνιότητας». Ένας διακεκριμένος ψυχίατρος αναζητεί την υπέρβαση του θανάτου στον έρωτα, εξηγεί γιατί η ελευθερία κρύβεται στις δεσμευτικές συντροφικές σχέσεις, επανανοηματοδοτεί την πατρότητα, ενώ αποτινάσσει τη δικτατορία των πέντε πρώτων χρόνων της ζωής μας. «Ευχαριστιακός τρόπος ζωής είναι αυτός που δεν μας υπόσχεται απουσία δυσκολιών, κόπου, βασάνων, νόσων, γήρατος, αλλά πως όλα αυτά είναι, τελικά, αξιοποιήσιμα για την ολοκλήρωσή μας», επισημαίνει, ανάμεσα σε άλλα, ο κ. Δημήτρης Καραγιάννης.

«Το καθήκον της ανυπακοής». Η εναντίωση στην πολιτική αδικία μπορεί να στρέφεται ενάντια στο νόμο, αλλά αποτελεί το ύστατο και επιβεβλημένο μέσο που έχουν οι πολίτες για να διαφυλάξουν τις έννοιες της Ηθικής και της Δικαιοσύνης. «Σε ένα καθεστώς που φυλακίζει άδικα, η θέση του δίκαιου ανθρώπου είναι επίσης στη φυλακή», σημείωνε ο Αμερικανός Χένρι Ντέιβιντ Θόρω, που έθεσε τις βάσεις για το δόγμα της πολιτικής ανυπακοής.

«Το σώμα μου συμβόλαιο». Στις ψηφιακές εφαρμογές συναινετικού σεξ όχι μόνο δεν μειώνεται η ανασφάλεια στην αναζήτηση ερωτικού παρτενέρ, αλλά ελλοχεύει κι ο κίνδυνος αθώωσης των επίδοξων βιαστών. Ο βιαστής δεν θα αισθάνεται, πιθανότατα, την παραμικρή ενοχή, ούτε καν ανησυχία μήπως τιμωρηθεί για το αδίκημα που διέπραξε, αφού απλώς άσκησε τα «νόμιμα δικαιώματά» του, που απορρέουν από το συμβόλαιο.

Η τραγουδίστρια Ελευθερία Αρβανιτάκη στέλνει «γράμμα στον νεότερο εαυτό της», επιστρέφοντας στα παιδικά της χρόνια και μοιραζόμενη μαζί μας αναμνήσεις, όνειρα, αλλά και συμβουλές. «Το να είσαι τραγουδίστρια δεν σήμαινε απαραίτητα κάτι καλό και ευυπόληπτο. Η συντηρητική και χήρα από τα σαράντα της χρόνια μητέρα μου είχε σοκαριστεί με την απόφασή μου αυτή να μπω στο χώρο της μουσικής», τονίζει, μεταξύ άλλων, η Ελευθερία Αρβανιτάκη.

«Η τέχνη του αφουγκρασμού». Ο συνιδρυτής της Liminal, ενός πολιτιστικού οργανισμού που μετατρέπει τις εικόνες σε λέξεις, εξηγεί γιατί η καθολική πρόσβαση στην καλλιτεχνική απόλαυση δεν αποτελεί άπιαστο όνειρο, αλλά και το πώς αντλεί έμπνευση από τη διαφορετικότητα. «Η μεγαλύτερη ίσως ομάδα κοινού που αποκλείεται συστηματικά από την πολιτιστική σκηνή είναι οι ανάπηροι συνάνθρωποί μας, και για αυτό επικεντρωνόμαστε στη δημιουργία κοινών εμπειριών πολιτισμού», επισημαίνει στη «σχεδία» ο κ. Χρίστος Παπαμιχαήλ.

«Από το Κλίβελαντ στην Αγία Ειρήνη». Επτά χρόνια «σχεδία» στους δρόμους της πόλης. Σχεδόν 2.000.000 περιοδικά έχουν πουληθεί όλα αυτά τα χρόνια. Κάθε «σχεδία» και μια ανθρώπινη ιστορία. Η κ. Δήμητρα και ο κ. Νίκος μοιράζονται τις χειρόγραφες σημειώσεις τους, περιγράφοντας απλές μα συνάμα τόσο ξεχωριστές ανθρώπινες στιγμές από τη ζωή σε μια «σχεδία». «Όσο δυνατά και να φωνάξω, σίγουρα δεν μπορεί να φθάσει η φωνή μου στην Αμερική. Και όμως, εξαιτίας της “σχεδίας”, εκμηδενίστηκε ο χρόνος και οι αποστάσεις».

«Το σκουφί και το γιλέκο». Θα δαμάσουμε τα κύματα, θα γίνουμε πωλητές για μία ώρα, θα τρέξουμε με τις ελβιέλες μας, θα μιλήσουμε για τον έρωτα. Ο Φεβρουάριος είναι γεμάτος με δράσεις της «σχεδίας». Χαρακτηριστικά, την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου, στις 12 το μεσημέρι, η «σχεδία» βουτά στα νερά του Σαρωνικού παρέα με την ομάδα weswim, ένα κίνημα κολύμβησης ανοιχτής θαλάσσης για όλους.

Ακόμη, μέσα από την ιστορία μιας μικρής αγγελίας, παρακολουθούμε τη διαδρομή των Μπιτλς. Ο Χρήστος Αλεφάντης, στα «Λόγια της πλώρης», περιγράφει την επιβίβαση ενός κοντορεβιθούλη σε ένα πειρατικό, ενώ οι ηθοποιοί Μάκης Παπαδημητρίου και Δημήτρης Πασσάς μιλούν για μια φιλία που ξεκίνησε με ένα παιχνίδι. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Βασίλη Μαρινάκη καταγράφουν βραδινά και μεσημεριανά στιγμιότυπα της πόλης. Κλείνουμε τραπέζι σε μια ιστορική αθηναϊκή μονοκατοικία, όπου αναδύονται, πέρα από γεύσεις, θύμησες της ελληνικής τυπογραφίας, της λακωνικής αγροτικής ζωής, μα και του Αιγαίου Πελάγους, ενώ δοκιμάζουμε κασάβα από μία γυναίκα από το Μπουρούντι, που ένα προξενιό και μια ασθένεια θα τη φέρουν στην ελληνική πρωτεύουσα. Παράλληλα, κάνουμε νέες εγγραφές στο «Ημερολόγιο» της «σχεδίας».

Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #78 της «σχεδίας» (Φεβρουάριος 2020), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2020.

Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (4,00€), το 62,5% (δηλαδή τα 2,50€) αφορούν απευθείας τον ίδιο τον πωλητή, εκ των οποίων τα 1,52€ ως απευθείας καθαρό έσοδο.

«Πάνω από 100 εφημερίδες δρόμου, 34 χώρες, 5 ήπειροι, 24 γλώσσες, 9.300 άστεγοι πωλητές κάθε μέρα, 21.000 άστεγοι πωλητές κάθε χρόνο, 2.000 εθελοντές, 5.000.000 αναγνώστες, 20.000.000 πωλήσεις για το 2017, που σημαίνει 2.300.000€ έσοδα μηνιαίως και 27.000.000€ ετησίως έσοδα για τους πωλητές παγκοσμίως και, συνάμα, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.insp.ngo).

ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!