Κάνουμε την προσευχή μας στους τόπους λατρείας του διπλανού, γράφουμε στίχους για την αγαπημένη μας ομάδα, ανοίγουμε τις βιβλιοθήκες για τους άστεγους συμπολίτες μας, απαντάμε με σκίτσα στη βία και στην τρομοκρατία, ακολουθούμε τα ίχνη ενός πάμφτωχου Βεδουίνου προς την κορυφή του επιχειρηματικού κόσμου, αναζητούμε της ζωής τα πιο βαθιά, ακούγοντας Γκούσταβ Μάλερ, ξεφυλλίζουμε ένα ημερολόγιο για να επανασυνδέσουμε ένα παιδί με τον πατέρα του, βλέπουμε τα λουλούδια να ανθίζουν. Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Ιανουαρίου 2016 (τεύχος #33).

Από την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου στους δρόμους της πόλης.

Κάποτε περιπαικτικά και αθώα, σήμερα σαφώς πιο επιθετικά και ακραία, τα οπαδικά συνθήματα εξακολουθούν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού μας πολιτισμού. Στο σχετικό ρεπορτάζ της «σχεδίας» καταγράφεται η διαδρομή των γηπεδικών συνθημάτων «Από τις “κουρέλες” στους “απόγονους του στόλου”».

Πριν από τρεις δεκαετίες, ο Στιβ Μπελ γεμάτος απόγνωση και «μίσος» όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ άρχισε να επικρατεί στη χώρα του, άρχισε να χρησιμοποιεί την πένα του για να ξορκίζει τον πόνο του. Σήμερα, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους βρετανούς γελοιογράφους. Στη συνέντευξη που παραχώρησε, σχολιάζει το «απίστευτο θράσος» του πολιτικού και, με αφορμή την συμπλήρωση ενός έτους από τη δολοφονική επίθεση στη γαλλική εφημερίδα «Charlie Hebdo», απορεί που «υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σε σκοτώσουν επειδή έγραψες ένα άρθρο». «Μου αρέσει να προσβάλλω» ο τίτλος της συνέντευξης.

Πριν από μερικά χρόνια, ο Τάσος Βρεττός ξεκίνησε ένα ιδιαίτερο οδοιπορικό στο κέντρο της Αθήνας, απαθανατίζοντας με τον φωτογραφικό του φακό διακριτικά και με σεβασμό τους τόπους λατρείας των μη ορθόδοξων συμπολιτών μας. «Ήμουν κι εγώ ένας Αθηναίος που δεν ήξερα τι συνέβαινε στην πόλη, απλώς είχα την ευλογία να την περιηγηθώ», εξομολογείται στην συνέντευξη που παραχώρησε στη «σχεδία», όπου περιγράφει το πώς ξαναβρήκε την ανθρωπιά, το χαμόγελο και την απλότητα της ζωής, φωτογραφίζοντας την «Πίστη του διπλανού».

Ο Μοχέντ Αλτράντ είναι Γάλλος, Βεδουίνος, συριακής καταγωγής, καρπός ενός βιασμού, ορφανός από μωρό, μεγαλωμένος από τη γιαγιά του, που ξεκίνησε από μικρός να δουλεύει ως βοσκός. Πριν λίγο καιρό ανακηρύχθηκε «καλύτερος επιχειρηματίας στον κόσμο». Η ιστορία του Αλτράντ, που πάλεψε «ενάντια σε όλο τον κόσμο», έρχεται να μας υπενθυμίσει την αξία της μετανάστευσης και τη συμβολή των μεταναστών σε έναν καλύτερο κόσμο.

Στις ΗΠΑ, όπως και στην χώρα μας, ολοένα και περισσότεροι άστεγοι αναζητούν καταφύγιο στις δημόσιες βιβλιοθήκες. Εκεί, οι υπεύθυνοι αναζητούν συνεχώς τρόπους να υποστηρίξουν εκείνους που δοκιμάζονται σκληρά. Έτσι, η Κεντρική Βιβλιοθήκη του Ντένβερ, στις ΗΠΑ, προσέλαβε κοινωνική λειτουργό πλήρους απασχόλησης, προσφέροντας κοινωνικές υπηρεσίες για άστεγους που αναζητούν πληροφορίες για φαγητό ή ξενώνες και αγγελίες για εργασία. Το παράδειγμά της ακολούθησαν πολλές δημόσιες βιβλιοθήκες των ΗΠΑ. «Η στέγη με τα βιβλία» είναι εκεί για να υποδεχθεί αυτή τη νέα γενιά των επισκεπτών.

Ο Γιόργκεν Πίτερσεν είναι ένας από τους πωλητές του δανέζικου περιοδικού δρόμου «Hus Forbi» που φωτογραφήθηκαν για το ημερολόγιο του 2014. Το ημερολόγιο έφτασε στα χέρια της κόρης του Μαρίας Λουίζας και έγινε η αφορμή να επανασυνδεθούν έπειτα από δεκατρία χρόνια απόστασης. Η «σχεδία» παρουσιάζει αυτή την απίστευτη ιστορία, τις ματαιώσεις, τις δυσκολίες, τον πόνο, αλλά και την αγάπη, την ελπίδα σε μια «σχέση ζωής σε επανασύνδεση».

«Η δυνατότητα να σκεφτούμε για της ζωής τα “πιο βαθιά” είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα της τέχνης», παρατηρεί ο Γιουράι Βαλτσουχά, ένας από τους σημαντικότερους αρχιμουσικούς της νέας γενιάς, που πριν από λίγες εβδομάδες διηύθυνε την 9η συμφωνία του Γκούσταβ Μάλερ ως επικεφαλής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. «Η συγκίνηση δεν αρκεί», επισημαίνει, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε.

«Είμαι αποφασισμένος να μη δεχτώ οτιδήποτε θέλει να με κάνει απογοητευμένο, παθητικό, αδρανή και νομοτελειακά καθηλωμένο», δηλώνει σε συνέντευξή του στη «σχεδία» ο ταλαντούχος ηθοποιός Όμηρος Πουλάκης και χρησιμοποιεί μια φράση του Ανρί Ματίς για να δηλώσει απερίφραστα ότι επιλέγει την ομορφιά από την ασχήμια και την αποφασιστικότητα από την αδράνεια: «Τα λουλούδια είναι εκεί».

Ακόμη, ο 35χρονος εκπαιδευτής παρκούρ Παναγιώτης Αλμανλής και η 17χρονη μαθήτριά του Ηρώ Ατματζίδη αφηγούνται στιγμές της κοινής τους διαδρομής. Ο Γιώργος Μπαζίνας απολαμβάνει τη δυνατότητά να κάνει τα λάθη του, να εκνευρίζει τους συνετούς, να αντιστέκεται και να απορρίπτει, ο Βαγγέλης Χερουβείμ πανηγυρίζει για την επέκταση της καταναλωτικής περιόδου και προετοιμάζεται να γιορτάσει το... ογδοηκοντατριήμερο του Αγίου Πνεύματος στο προσεχές τεύχος του Μαρτίου, ο Καζαμίας του Μιράμπελη Ζάλαπα προβλέπει μια νέα χρονιά με ανάπτυξη, διακοποδάνεια και νέους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Χρήστου Παπαχρήστου καταγράφουν εικόνες, λίγο μετά το μεσημέρι, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα. Κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας.

Όλα αυτά, καθώς κλείνουμε τραπέζι σε σε μια ταβέρνα της Κυψέλης που εδώ και 21 χρόνια ανταμείβει κάθε πεινασμένο, φροντίζοντας και για την καλή μας ψυχολογία και δοκιμάζουμε αλευρόπιτα από τα Ανατολικά Ζαγόρια, για την οποία στη δεκαετία του ’60 μιλούσε όλος ο κόσμος.

Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #33 της «σχεδίας» (Ιανουάριος 2016), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015.

Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.

«114 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org).

ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!