Ακούμε ευλαβικά την πιο διάσημη φωνή να μας μιλάει για τα θαύματα των ωκεανών, τολμάμε να μιλήσουμε για το απόλυτο ανείπωτο του καιρού μας, κόβουμε βόλτες στην αυλή της Ιστορίας, εξεγειρόμαστε εναντίον της οπλοκατοχής εξ απαλών ονύχων, περνάμε μια νύχτα με τους άστεγους στους παρισινούς δρόμους, πατάμε το σανίδι της ελευθερίας.

Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Απριλίου 2018 (τεύχος #58).
Από την Τετάρτη 28 Μαρτίου στους δρόμους της πόλης.

Ο σερ Ντέιβιντ Ατένμπορο, ο πλέον αναγνωρισμένος παγκοσμίως αφηγητής ντοκιμαντέρ και φυσιοδίφης δεν παύει να εκπλήσσεται από τα μυστικά της θαλάσσιας ζωής, να σχεδιάζει ταξίδια σε κοραλλιογενείς υφάλους μέχρι να απατήσει τα εκατό, αλλά και να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την αλόγιστη τάση του ανθρώπου για κυριαρχία στη φύση. «Η αύξηση της θερμοκρασίας είναι μία απειλή που δύσκολα αντιστρέφεται, αλλά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τα οκτώ εκατομμύρια τόνων πλαστικών που πετάμε στους ωκεανούς κάθε χρόνο», σημειώνει, ανάμεσα σε άλλα, σε μια συνέντευξή-έμπνευση για όλους μας. Τίτλος της: «Η ανεμώνη και η καρύδα».

«Στην αυλή της Ιστορίας». Ανάμεσα στα πολλά μπαρ με τα ψαγμένα κοκτέιλ και τις ωραίες μουσικές, η οδός Κολοκοτρώνη κρύβει κομμάτια της νεότερης ιστορίας του τόπου μας. Γευόμαστε τα αρώματα και ανασύρουμε τις μνήμες ενός από τους σημαντικότερους δρόμους της Αθήνας, που σύντομα θα αποτελεί και τη νέα γειτονιά της «σχεδίας» και του κοινωνικού και περιβαλλοντικού μας προγράμματος «σχεδία αρτ». Το κτίριο της οδού Κολοκοτρώνη, αριθμός 56, στα τέλη της δεκαετίας του 1890 ήταν οργανοποιείο!

«Η μεγάλη συμφιλίωση». Ο θάνατος συνιστά το μεγαλύτερο ταμπού της σύχρονης κοινωνίας, το απόλυτο ανείπωτο του καιρού μας. Η «σχεδία» ανοίγει διάλογο για τούτο ακριβώς το ανείπωτο, αφού ο θάνατος είναι μέρος της ζωής και όχι μόνο είναι δυνατή η απελευθέρωση από το φόβο που προκαλεί, αλλά μπορεί ακόμη και να αποτελέσει διδακτέα ύλη στα σχολεία. «Τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν πως το να πενθούμε είναι φυσιολογικό. Όταν προσπαθούμε να τα προστατεύσουμε, τους στερούμε τη δυνατότητα να μάθουν μέσα από την ίδια τη ζωή», επισημαίνει, μεταξύ άλλων, η ψυχολόγος κ. Τάνια Αναγνωστοπούλου.

Μπορεί η εκλογή Τραμπ να έκανε κακό(!) στους τζίρους της βιομηχανίας όπλων στις ΗΠΑ, ωστόσο η οπλοκατοχή επεκτείνεται όλο και περισσότερο εξ απαλών ονύχων, καθώς ένας άλλος κλάδος βρίσκεται σε πλήρη άνθηση: εκείνος του εφοδιασμού των μαθητών με αλεξίσφαιρα είδη και της θωράκισης των σχολικών μονάδων. Είναι το ζήτημα της εξοικείωσης των Αμερικανών με τα όπλα από την πλέον τρυφερή ηλικία που αγγίζει η «σχεδία» στο ρεπορτάζ με τίτλο «Οπλοφόροι από κούνια».

Η ηθοποιός Δανάη Παπουτσή μιλάει στη «σχεδία» για τις παραστάσεις που φεύγουν, για τις παραστάσεις που έρχονται, τις εικόνες της πόλης που την πληγώνουν και εκείνες που την κάνουν να χαμογελά, μα κυρίως για το θέατρο που σε απαλλάσσει από το βάρος του εαυτού. «Νιώθω πως όσο περνά ο καιρός η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ζωής και θεάτρου, για μένα, γίνεται πιο δυσδιάκριτη», σημειώνει η κ. Παπουτσή στη συνέντευξή της με τίτλο «Το σανίδι της ελευθερίας».

«Πολιτικοί υπό το μηδέν». Θέλοντας να αποδείξουν ότι δεν γνωρίζουν όλοι οι πολιτικοί τον κοινωνικό αποκλεισμό μονάχα μέσα από τις στατιστικές, εκλεγμένοι αξιωματούχοι της τοπικής αυτοδιοίκησης της περιφέρειας του Παρισιού κοιμήθηκαν μια νύχτα δίπλα στους άστεγους των παρισινών δρόμων, συζητώντας κάμποση ώρα μαζί τους.

«Ο υφυπουργός και η “σχεδία”». Ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης κύριος Αναστάσιος Πετρόπουλος βρέθηκε στα γραφεία της «σχεδίας» για να γνωρίσει από κοντά τους ανθρώπους του ελληνικού περιοδικού δρόμου, να συνομιλήσει μαζί τους και, κυρίως, να ακούσει από πρώτο χέρι ιστορίες αγωνίας μα και ελπίδας ανθρώπων που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν την ίδια τους τη ζωή. Τι αλήθεια του είπαν οι διανομείς της σχεδίας;

Ακόμη, μέσα από την ιστορία μιας μικρής αγγελίας μαθαίνουμε να φροντίζουμε γαϊδουράκια, ενώ, στις διπλανές σελίδες, ο τυφλός μαραθωνοδρόμος Νίκος Τσατσακλάς και ο συνοδός του Γιώργος Καραθανάσης αφηγούνται στιγμές της κοινής τους πορείας. Ο Γιώργος Μπαζίνας περιγράφει πώς από τους ανθρακωρύχους της Βρετανίας ώς τα σημερινά παιδιά-σκλάβους στην Ακτή Ελεφαντοστού, η ακραία εκμετάλευση είναι μια συνήθης πρακτική ανά τους αιώνες. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου στην Αθήνα και του Χρήστου Παπαχρήστου στη Θεσσαλονίκη καταγράφουν μεσημεριανά και πρωινά στιγμιότυπα της πόλης.

Κλείνουμε τραπέζι σε μια ταβέρνα σε μια γειτονιά της Αθήνας όπου ο Πλάτων διασταυρώνεται με τις μνήμες αλλά και το παρόν της μετανάστευσης και δοκιμάζουμε μαμούλ από έναν Λιβανέζο που από τα θρησκευτικά σχολεία των μαρωνιτών στη Βηρυτό θα βρεθεί, ελέω πολέμου, πρόσφυγας στην Αθήνα, εξασκώντας την τέχνη της ζαχαροπλαστικής και κάνουμε νέες εγγραφές στο τακτικό ημερολόγιο της «σχεδίας».

Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #58 της «σχεδίας» (Απρίλιος 2018), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018.

Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (4,00 ευρώ), το 67,5% (δηλαδή τα 2,70€) αφορούν απευθείας τον ίδιο τον πωλητή (ποσό που περιλαμβάνει το απευθείας έσοδο, 1,50€, για τον άνθρωπο-διανομέα, 0,65€ παρακράτηση φόρου και χαρτόσημο (20%+3,6%) και 0,56€ ΕΦΚΑ (26,95%).

«112 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.insp.ngo).

ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!