Βρίσκουμε την ευτυχία στη λιτή ζωή, χαιρόμαστε την ομορφιά που βρίσκεται στ’ αστέρια που είναι δίπλα μας, μετατρέπουμε το αόρατο σε ορατό, ταξιδεύουμε με τη Ρωσική Πρωτοπορία έως τα όρια της Ουτοπίας, κάνουμε εμβόλιο στον Μπάτμαν, ανακαλύπτουμε την πίστη που ενώνει, δοκιμάζουμε τη σοκολάτα της αντίστασης, κάνουμε την Αμερική να οργιστεί ξανά.

Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Δεκεμβρίου 2017 (τεύχος #54).
Από την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου στους δρόμους της πόλης.

«Η ευτυχία της εθελούσιας απλότητας». «Ο εθισμός μας στην κατανάλωση είναι το μεγαλύτερο ταμπού των κοινωνιών μας. Πεπεισμένοι ότι είναι το κλειδί της ατομικής μας ευτυχίας, επιδιώκουμε να κατανάλωνουμε όλο και περισσότερο», επισημαίνει στη «σχεδία» η γαλλίδα συγγραφέας Ελιζαμπέτ Λαβίλ. Και όμως, σύμφωνα με έρευνες, η συσσώρευση καταναλωτικών αγαθών, από τη στιγμή που επιτευχθεί ένα ορισμένο επίπεδο υλικής άνεσης που καλύπτει τις βασικές μας ανάγκες σε διατροφή, στέγαση και ρουχισμό δεν συνεισφέρει στην προσωπική μας ευτυχία. Η αλήθεια είναι επίσης ότι ολοένα και περισσότεροι αναζητούν και βρίσκουν την αληθινή χαρά της ζωής μακριά από την υπερκατανάλωση. Είναι αυτή την ευτυχία της απλότητας που σκιαγραφεί η «σχεδία» στο σχετικό ρεπορτάζ.

«Τα αστέρια δίπλα μας». Ένας από τους σημαντικότερους αστροφυσικούς της εποχής μας, ο καναδός Υμπέρ Ριβς, επισημαίνει ότι επιστήμη και θρησκεία δεν συγκρούονται, αλλά απαντούν σε διαφορετικά ερωτήματα, εκφράζει την επθυμία να ταξιδέψει στο διάστημα, αλλά και την αγάπη του για τα λουλούδια και τη φύση που μας περιβάλλει. «Ναι, υπάρχει ομορφιά στ’ αστέρια. Αλλά πιστεύω ότι είναι εξίσου σημαντικό να βλέπουμε τα αστέρια που είναι ακριβώς δίπλα μας, εκείνα που περπατάμε πάνω τους», σημειώνει, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή του, ο Υμπέρ Ριβς.

«Να καταστήσουμε το αόρατο ορατό». Μία εκ των ιδρυτών του πρώτου Μουσείου Αστέγων στη Μεγάλη Βρετανία, η Τζέσικα Τερτλ, μιλάει στη «σχεδία» για την αποστολή ενός μουσείου που θέλει να αλλάξει την κοινωνία. «Πιστεύουμε πως οι ζωές που βιώνονται στο περιθώριο είναι πολύτιμες και πως η αστεγία είναι ένα κομμάτι του πολιτισμού μας που δεν πρέπει να αγνοείται», υπογραμμίζει η κ. Τερτλ στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στη «σχεδία».

«Στα όρια της Ουτοπίας». Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση, μια σημαντική ζωγράφος και σκηνογράφος μιλάει στη «σχεδία» για τη Ρωσική Πρωτοπορία και το ισχυρό αποτύπωμά της στην τέχνη του 20ου αιώνα. «Η Ρωσική Πρωτοπορία χρησιμοποίησε χωρίς φραγμούς κάθε ύλη, έκφρασε κοινωνικές ιδέες και θέσεις. Δημιούργησε έργα κοινωνικού χαρακτήρα που δεν ήταν εμπόρευμα, αλλά στοιχείο της κοινωνίας του νέου κράτους», σημειώνει η κ. Κλεοπάτρα Δίγκα στη συνέντευξή της στη «σχεδία».

Τα κατοικίδια δεν είναι μόνο σύντροφοι, αλλά και σωσίβιο ζωής για τους άστεγους νέους του Καναδά (και όλου του κόσμου). Στο Μόντρεαλ, μάλιστα, υπάρχει μια οργάνωση η οποία αναλμαβάνει τη δωρεάν περίθαλψή τους. Πρόσφατες έρευνες, δε, δείχνουν ότι, για έναν άστεγο, το να έχει κατοικίδιο συνεισφέρει στη βελτίωση της κοινωνικής, συναισθηματικής και ψυχικής του υγείας. «Ένα εμβόλιο για τον Μπάτμαν» είναι ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ που μας έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

«Η πίστη που ενώνει». Σε μια παριζιάνικη συνοικία, η αίθουσα προσευχής των μουσουλμάνων της περιοχής πλημμύρισε και υπέστη σοβαρότατες ζημιές. Σε βοήθεια των άστεγων μουσουλμάνων πιστών έσπευσαν οι καθολικοί και Εβραίοι γειτονές τους, δίνοντας το παράδειγμα της αρμονικής συνύπαρξης διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων.

«Συνεταιρισμός από σοκολάτα». Η Ακτή Ελεφαντοστού είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός κακάο στον κόσμο. Κι όμως, στην αφρικανική χώρα, στον αγρότη καταλήγει αισθητά λιγότερο από το 10% της λιανικής τιμής πώλησης μιας σοκολάτας στις δυτικές αγορές. Εξήντα χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση της πρώην γαλλικής αποικίας, ένας ταλαντούχος σοκολατοποιός ξεκίνησε την προσπάθεια για την πραγματική οικονομική απελευθέρωσή της, δημιουργώντας την πρώτη συνεταιριστική σοκολατοβιομηχανία στη χώρα.

«Οργισμένη Αμερική». Οι Prophets of Rage αυτοπροσδιορίζονται ως μουσικοί επαναστάτες και καλούν τον κόσμο να αντιδράσει και να αγωνιστεί μέχρι τέλους για μια δίκαιη κοινωνία. «Το να κάνεις την Αμερική να οργιστεί ξανά είναι το κάνεις την Αμερική να ξανασκεφτεί και να την απασχολήσουν τα πάντα εκτός από τον εαυτό της», σημειώνουν οι Προφήτες της Οργής, που παραχώρησαν συνέντευξη σε πωλητές αμερικανικού περιοδικού δρόμου και την οποία μετάφέρουμε τις σελίδες της «σχεδίας» Δεκεμβρίου.

«Ταξίδια στο κέντρο της παιδικής ψυχής». Τρεις συν μία προτάσεις της «σχεδίας» για τους μικρούς θεατρόφιλους και, βεβαίως, για τους «μεγάλους» συνοδούς τους σε μοναδικές διαδρομές ψυχαγωγίας και ανακάλυψης.

Ακόμη, μέσα από ένα πιάνο, επιστρέφουμε στην Αμερική του 19ου αιώνα, ανακαλύπτουμε πως ήταν τα Χριστούγεννα στο Πεκίνο των αρχών του ’90. Ο ποιητής και συγγραφέας Γιάννης Πατίλης και η σύζυγός του Ηρώ Νικοπούλου, ποιήτρια, συγγραφέας και εικαστικός, διηγούνται στιγμές της ζωής τους. Ο Γιώργος Μπαζίνας ξεκλειδώνει το μυαλό ενός σκεπτικιστή, ο οποίος αλλιώς ξεκίνησε, αλλά στην πορεία απώλεσε εκείνη την ανέφελη πίστη και την εμπιστοσύνη στην άγνοιά του. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Χρήστου Παπαχρήστου καταγράφουν μεσημεριανά και απογευματινά στιγμιότυπα από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, ενώ κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Κλείνουμε τραπέζι σε ένα κουτούκι στο Πέραμα, όπου περιστερώνες συνυπάρχουν με τσιμεντόπλοια και καρνάγια και το «μενού» συνοδεύεται από μαθήματα και εικόνες της σύγχρονης ιστορίας του τόπου. Ακόμη, δοκιμάζουμε ταζίν από μία γυναίκα από το Μαρόκο, η οποία από τα πανεπιστημιακά έδρανα της Φεζ, θα βρεθεί να κάνει αμέτρητες δουλειές στην Ελλάδα, πριν αρχίσει να μαγειρεύει παραδοσιακές μαροκινές γεύσεις στους Αγίους Αναργύρους. Τέλος, κάνουμε νέες εγγραφές στο τακτικό ημερολόγιο της «σχεδίας.

Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #54 της «σχεδίας» (Δεκέμβριος 2017), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017.

Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.

«112 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.insp.ngo).

ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!