κάνουμε παύση από το κυνήγι του Πίκατσου και μετατρέπουμε την αφή σε ενεργητική μαθησιακή διαδικασία, εισχωρούμε σε μοιραίες συνταγογραφήσεις, αφηγούμαστε την παγκόσμια ιστορία του ανθρώπινου είδους μέσα από έναν τεράστιο κήπο στο κέντρο της Αθήνας, ετοιμαζόμαστε να ανεβούμε για μία μέρα πάνω στη «σχεδία», πραγματοποιούμε ένα ταξίδι στο χρόνο και στην Άπω Ανατολή. Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Σεπτεμβρίου 2017 (τεύχος #51).

Από την Τετάρτη 30 Αυγούστου στους δρόμους της πόλης.

ΗΠΑ, 2012. Μία μελέτη του Εθνικού Ιδρύματος Προστασίας Τεχνών είναι άκρως αποκαλυπτική αναφορικά με τη σπουδαιότητα της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στη γνωστική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών. Όσα έχουν πρόσβαση στις τέχνες στο σχολικό περιβάλλον εμφανίζουν πενταπλάσιες πιθανότητες αποφοίτησης από το σχολείο, σε σχέση με όσα της στερούνται, όπως και υπετριπλάσια ποσοστά ολοκλήρωσης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Όντως, την ώρα που σε όλο και περισσότερες χώρες η σταθερή και δυναμική παρουσία των τεχνών είναι δομικό στοιχείο του εκπαιδευτικού τους συστήματος, εκείνες απουσιάζουν από το ελληνικό σχολείο. «Η τέχνη της αριστείας» είναι ο τίτλος του συγκεκριμένου ρεπορτάζ.

«Μάθηση διά της αφής».Το περσινό καλοκαίρι η τεχνολογία της επαυξημένης πραγματικότητας η οποία ενισχύει τον πραγματικό κόσμο με ψηφιακά στοιχεία, όταν η κάμερα ενός έξυπνου κινητού ή τάμπλετ εστιάσει σε μία εικόνα ή όταν η συσκευή βρεθεί σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο– θα συστηθεί παγκοσμίως στο ευρύ κοινό μέσω του παιχνιδιού «Pokemon Go», το οποίο θα κατηγορηθεί για πρόκληση μιας «συλλογικής τρέλας». Και όμως, οι εφαρμογές της επαυξημένης πραγματικότητας, πέρα από το να μας κάνουν κυνηγούς του Πίκατσου και της Τζίγκλιπαφ, μετατρέπουν τη μάθηση σε μία ενεργητική διαδικασία, ενώ κάνοπυν τα πρώτα τους σχολικά βήματα και στη χώρα μας, με ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα, ειδικά για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. «Η αλληλεπίδραση είναι κάτι που λείπει από τα σχολικά μας προγράμματα. Με την επαυξημένη πραγματικότητα, ο μαθητής δεν δέχεται απλά μια γνώση, αλλα και συμμετέχει σε αυτήν», σημειώνει η ειδική παιδαγωγός κ. Κατερίνα Παπούλια.

Όλοι γνωρίζουμε ότι τα οπιούχα παυσίπονα προορίζονται για τους καρκινοπαθείς σε τελικό στάδιοκαι τους ασθενείς που αντιμετωπίζουν οξύτατες κρίσεις πόνου. Και όμως αμερικανικές φαρμακευτικές εταιρείες κατόρθωσαν να γενικεύσουν τη χρήση τους σε πολύ μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, αποκομίζοντας οι ίδιες αμύθητα κέρδη, οδηγώντας, ωστόσο, στην εξάρτηση και, μοιραία, συχνά στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, την ώρα μάλιστα που εμφανίζουν τα οπιούχα φάρμακα ως απολύτως ασφαλή και μη εθιστικά. Στην Καλιφόρνια, δε, ψηφίστηκε, νόμος που απαλλάσσει τους γιατρούς από οποιαδήποτε εύθυνη σε περίπτωση αλόγιστης χρήσης οπιούχων σκευασμάτων. «Εξάρτηση από το ράφι» είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ της «σχεδίας» για την επιδημία των οπιοειδών στις ΗΠΑ.

«Μια συνάντηση με το “κάτι”». Ένας ανατρεπτικός αργεντινός καλλιτέχνης δημιουργεί έναν τεράστιο κήπο στο κέντρο της Αθήνας, μέσα από τον οποίο αφηγείται την παγκόσμια ιστορία του ανθρώπινου είδους, του επεκτατισμού και των πολέμων. «Για τους Έλληνες το έδαφος σημαίνει πολλές στρώσεις συγκρουόμενων πολιτισμών, για τους Αργεντινούς συνδέεται με τη μαζική γεωργία με σκοπό την εξαγωγή», επισημαίνει, ανάμεσα σε άλλα, στη συνέντευξή του στη «σχεδία» ο Αντριάν Βιλάρ Ρόχας.

«Ένας ομογενής στο Τόκιο». Ένας συμπατριώτης μας μεταναστεύει στα πέρατα της γης, κατακτά το αυστραλιανό όνειρο και ξεκινά να ανακαλύψει τον κόσμο. «Σίγουρα βιώνεις ένα ταξίδι στο χρόνο. Πότε στο μέλλον, μόλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα που υπάρχουν παντού, και πότε στο παρελθόν, γιατί πολλά μέρη στην Ιαπωνία έχουν μείνει ανέγγιχτα από το χρόνο», σημειώνει για την περιπλάνησή του στην ασιατική χώρα ο Βασίλης Πολυχρονόπουλος.

«Μια μέρα πάνω στη “σχεδία”». Την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων η καθιερωμένη συναυλία της «σχεδίας». Κοντά μας φέτος θα είναι η Ελευθερία Αρβανιτάκη, οι Gado Dilo, o Σπύρος Γραμμένος, ο Στάθης Δρογώσης, οι Quilombo, οι Μέλισσες, ο Μανώλης Φάμελλος και η Μαριέττα Φαφούτη, ενώνοντας τη φωνή τους ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Η «σχεδία», για πρώτη φορά, δεν θα κάνει, όμως, μόνο ένα μουσικό ταξίδι, αλλά θα σκαρώσει θεατρικά δρώμενα και άλλες δράσεις για όλους, μικρούς και μεγάλους.

Ακόμη, επιστρέφουμε στο παλιό γήπεδο της ΑΕΚ, ανασύρουμε μνήμες από την αλλοτινή ζωή στο τελευταίο σύνορο της χώρας και κάνουμε νέες εγγραφές στο τακτικό ημερολόγιο της «σχεδίας». Τα αδέρφια Φαίδων και Ήβη Σοφιανού αφηγούνται τη συντροφιά τους με τον Φάουστ και την κοινή διαδρομή δεκαετίων στο κουκλοθέατρο. Ο Γιώργος Μπαζίνας εξηγεί πώς η απανθρωπιά είναι η ανώτατη φάση της εξέλιξης καποιου ασυνείδητου, υστερόβουλου, συμφεροντολόγου, εγωπαθή ψυχάκια. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Χρήστου Παπαχρήστου καταγράφουν απογευματινές και βραδινές εικόνες από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, ενώ κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Κλείνουμε τραπέζι σε ένα κυλικείο-καφενείο στην καρδιά της πόλης που επιμένει να σερβίρει νοστιμιές και αναμνήσεις, ενώ δοκιμάζουμε φασόλια με κρέας από μία κομμώτρια από τη Μανάγουα που από τη Νικαράγουα των Σαντινίστας θα βρεθεί μπέιμπι σίτερ και οικονόμος στα σπίτια της Αθήνας.

Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #51 της «σχεδίας» (Σεπτέμβριος 2017), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017.

Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.

«112 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.insp.ngo).

ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!