Από την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου στους δρόμους της πόλης.

«Το ταξίδι των επιπτώσεων». Μία μεγάλη έρευνα αποτυπώνει με ακρίβεια τον κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο που έχει η κυκλοφορία της «σχεδίας» και εξηγεί πώς τα περιοδικά δρόμου είναι κομμάτι της λύσης των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε. Η έρευνα δεν μας βοηθά μόνο να κατανοήσουμε καλύτερα τις ανάγκες των ανθρώπων με το κόκκινο γιλέκο και πώς η «σχεδία» παρεμβαίνει στις ζωές μας, αλλά αναδεικνύει σε όλο της το μεγαλείο την ανθρωπιά, τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη και τα αποτελέσματα που μπορεί να έχει αυτή η σχέση αγάπης μεταξύ αγνώστων, μεταξύ του ανώνυμου πωλητή και του ανώνυμου αναγνώστη-υποστηρικτή. Είναι μια απόδειξη πως η αλληλεγγύη μεταξύ των απλών ανθρώπων είναι το μεγάλο μας όπλο.

«Η καλοσύνη των ξένων». Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται από τις 27 Φεβρουαρίου 2013, όταν η «σχεδία» έκανε το παρθενικό της ταξίδι στους δρόμους της πόλης, και οι άνθρωποί της μοιράζονται στιγμές από την καθημερινότητά τους στα πόστα. Χιλιάδες είναι οι ιστορίες που έχουν να αφηγηθούν, γεμάτες αλληλεγγύη, αγάπη, συγκίνηση, αλλά και δυσκολίες, στεναχώρια, προβληματισμό. «Το χαμόγελο του κόσμου μας κρατάει. Δεν περίμενα ότι υπάρχει τόση αγάπη εκεί έξω. Να είναι καλά όσοι μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε», υπογραμμίζει, χαρακτηριστικά, η κυρία Στέλλα από τη Θεσσαλονίκη, που μοιράστηκε μαζί μας κάποια από τα περιστατικά που ζει καθημερινά.

«Εν αρχή ήταν το “Big Issue”». Το περιοδικό δρόμου «Τhe Big Issue», το βρετανικό αντίστοιχο της δικής μας «σχεδίας» γιόρτασε πριν από λίγο καιρό τα 25 χρόνια του. Με αφορμή τα γενέθλια αυτά, παρουσιάζεται η άγνωστη ιστορία μιας εκδοτικής επανάστασης, που γράφτηκε με αίμα, ιδρώτα, αλλά και τη μάχη της επιβίωσης.

«Ο πολιτισμός του μικρού κουτιού». Με αφορμή την παγκόσμια μέρα στις 13 Φεβρουαρίου του ραδιοφώνου, άνθρωποι του τόσο αγαπημένου μέσου θυμούνται στιγμές στα ερτζιανά, υπενθυμίζοντας την πολύτιμη κοινωνική και μορφωτική του προσφορά στα 80 περίπου χρόνια της παρουσίας του στη χώρα μας. «Κατέλαβε τη θέση της Εστίας, όπου γύρω της συναθροιζόταν η οικογένεια, αλλά και τη θέση του λατρευτικού σημείου μέσα στην οικία, όπου επιχειρούνταν η επικοινωνία με το Θείο».

«Δεν είναι ροκ να ταΐζεις άστεγους». Ο θρύλος της ροκ Τζον Μπον Τζόβι μιλάει για τη μουσική, τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και για τους μεγάλους αγώνες του για την αντιμετώπιση της αστεγίας και της φτώχειας. «Δεν είναι μόνο να στέκεσαι πίσω από ένα μικρόφωνο, βγάζοντας λόγους για την ανάγκη να ταΐζεις άστεγους. Είμαι εκεί κάτω και κάνω τη διαολεμένη λάντζα», σημειώνει, ανάμεσα σε άλλα, στη συνέντευξή του.

«Το τσίγκινο σωβρακάκι». Τρεις νεαροί γάλλοι εφευρέτες –διαβάζοντας ότι η ακτινοβολία από τα κινητά τηλέφωνα συμβάλλει πιθανότατα στη μείωση των σπερματοζωαρίων κατά 30%, αλλά και στη μεγάλη αύξηση του καρκίνου των όρχεων στους τριαντάρηδες– έφτιαξαν εσώρουχα από νήματα αργύρου που προστατεύουν τα ανδρικά γεννητικά! Και κάνουν χρυσές δουλειές.

«Με το χέρι υψωμένο»». Το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου, γνωστοί συμπολίτες μας θα φορέσουν το κόκκινο γιλέκο σε κεντρικά πόστα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, παραδίδοντας τη σκυτάλη σε δέκα αναγνώστες, οι οποίοι θα κάνουν το πόσο δικό τους για άλλη μια ώρα, δηλώνοντας «παρών» σε έναν μεγάλο κοινωνικό αγώνα και κάνοντας ακόμη πιο γνωστή την προσπάθεια που καταβάλλουν οι άνθρωποι της «σχεδίας» να υποστηρίξουν τους εαυτούς τους για μια ζωή με αξιοπρέπεια. «Πωλητής για μια ώρα» λέγεται η δράση που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου και είναι αφιερωμένη στους ανά τον κόσμο πωλητές των περιοδικών δρόμου. Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής, στη σελίδα 62 του τεύχος Φεβρουαρίου!

«Ο εύκολος στόχος». Στο προηγούμενο τεύχος της «σχεδίας» φιλοξενήσαμε επιστολή του αναγνώστη «Ηρακλή Π.», ο οποίος καυτηρίαζε, καταφεύγοντας σε σκληρούς χαρακτηρισμούς, το περιοδικό για τη συνέντευξη που είχαμε φιλοξενήσει σε προγενέστερο τεύχος με τον ιερωμένο και καταξιωμένο ψυχίατρο πατέρα Βασίλειο Θερμό, θεωρώντας, ταυτόχρονα τη «σχεδία» «μία επιχείρηση που πλασάρει τους άστεγους ως λαϊφστάιλ». Αναγνώστες της «σχεδίας» παίρνουν θέση απέναντι στην κριτική ότι το περιοδικό κάνει μαύρη προπαγάνδα υπέρ της Ορθοδοξίας, αλλά και ότι οι πωλητές έχουν «αφύσικη γλειψιματική συμπεριφορά».

Από αυτό το τεύχος, η «σχεδία» ταξιδεύει, έχοντας «τριμάρει τα πανιά της», με νέο σχεδιασμό. Όπως και με το περιεχόμενο, το δίκτυο υπoστήριξης των ανθρώπων και ό,τι άλλο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε και να υπηρετήσουμε, έτσι και σε σχέση με το «στήσιμο», το εικαστικό του περιοδικού προσπαθούμε για το καλύτερο. Το «καλύτερο» σε αυτή την περίπτωση είναι ένα περιοδικό απλό, καθαρό, ευανάγνωστο, φιλικό προς τον αναγνώστη. Ένα έντυπο που θα χαίρεται ο αναγνώστης να κρατά στα χέρια του. Παρεμβάσεις, όμως, έγιναν και στην ύλη του περιοδικού. Προσθέσαμε νέες στήλες-ενότητες, επεκτείναμε το «street news» (τις ειδήσεις από περιοδικά δρόμου του πλανήτη), ανοίγουμε ακόμη περισσότερο τις σελίδες μας στους πωλητές και αναγνώστες της «σχεδίας».

Μία από τις νέες μόνιμες στήλες αφορά τις ανθρώπινες ιστορίες που κρύβονται πίσω από τις μικρές αγγελίες που δημοσιεύονται καθημερινά στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Είναι αληθινές αγγελίες, όπως είναι και αληθινές οι ιστορίες. Επιλέγουμε μια μικρή αγγελία και επικοινωνούμε με τον άνθρωπο που την έβαλε, ζητώντας του να μας πει το παρελθόν και το παρόν της. Σε αυτό το τεύχος (σελ. 12) συνομιλούμε με έναν κύριο που έβαλε αγγελία για το πουλήσει έναν γαϊδαράκο, τον «βαρβάτο».

Επίσης, από αυτό το τεύχος, ξεκινούμε ένα ημερολόγιο (σελ. 11), με στόχο να καταγράφουμε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω και μέσα στη «σχεδία». Δράσεις, περιστατικά (ευχάριστα ή λιγότερο ευχάριστα) από τα πόστα, τα νέα από τις υπόλοιπες πρωτοβουλίες μας, αυτά που έγιναν και αυτά που είναι να γίνουν.

Το ημερολόγιο αυτό θέλουμε να επεκταθεί και να συμπεριλάβει δράσεις και πρωτοβουλίες και άλλων δομών αλληλεγγύης. Ενώ ήδη έχει ξεκινήσει η σκληρή δουλειά για την υποστήριξη νέων ενοτήτων, μέσα από τις οποίες θα αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο η πολιτιστική δραστηριότητα στον τόπο.

Παράλληλα, η Ζωή Baΐου και ο Θανάσης Γιοχάλας, φιλόλογοι και ζευγάρι επί σχεδόν 40 χρόνια ζευγάρι, διηγούνται στιγμές της κοινής τους διαδρομής. Ο Γιώργος Μπαζίνας περιγράφει πώς ο χρόνος είναι ικανός να διαταράξει ακόμη και μια σχέση απόλυτης συμφιλίωσης με τη φτώχεια. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Χρήστου Παπαχρήστου καταγράφουν μεσημεριανές και πρωινές εικόνες από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, Ο Μιράμπελης Ζάλαπας, από την πλευρά του, προσφέρει πρωτότυπες και οικονομικές προτάσεις για να κάνετε εντύπωση και αυτές τις Αποκριές, ενώ κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Κλείνουμε τραπέζι σε ένα «μελίσσι» με Γιάννηδες στη Νέα Φιλαδέλφεια, ενώ δοκιμάζουμε Πάπα Ρεγιένα από μία Περουβιανή, που από τα νοσοκομεία της Λίμα θα βρεθεί μαγείρισσα στις κουζίνες των πρεσβευτικών κατοικιών στην Αθήνα.

Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #45 της «σχεδίας» (Φεβρουαρίου 2017), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017.

Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.

«112 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org).

ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!