Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Δεκεμβρίου 2016 (τεύχος #43).
Από την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου στους δρόμους της πόλης.

«Μπαρ, το καλύτερο σχολείο». Σε ένα από τα πιο δημοφιλή νυχτερινά στέκια της Μελβούρνης, λειτουργεί ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα, με τίτλο: «Βγες, πιες, αλλά φρόντισε να γυρίσεις σπίτι ζωντανός. Έφηβοι ακούν την ελληνικής καταγωγής ιδιοκτήτρια του κλαμπ «Chasers», στελέχη της αστυνομίας και τραυματιοφορείς του ντόπιου ΕΚΑΒ να τους παραδίδουν μαθήματα για την υπεύθυνη κατανάλωση αλκοόλ, τους κινδύνους για την υγεία, τις νομικές συνέπειες, αλλά και την πιθανότητα διά βίου αποκλεισμού θαμώνων που παρεκτρέπονται από όλα τα μπαρ της χώρας! «Η ανάγκη να επιμορφώσουμε τους νέους μας δεν αφορά μόνο την οικογένεια ή το σχολείο.

Οι σημερινοί 15άρηδες θα είναι πελάτες μου σε τρία χρόνια», σημειώνει στη «σχεδία» η εμπνεύστρια του προγράμματος ομογενής κ. Μάρθα Τσάμη, από έναν κόσμο που μοιάζει τόσο μακρινός από το δικό μας.

Ένας πωλητής της «σχεδίας» βρέθηκε στη Ρώμη ανάμεσα σε 150 ανθρώπους από οργανώσεις βάσης από όλον τον κόσμο, για να συμμετάσχει στο 3ο Παγκόσμιο Συνέδριο Λαϊκών Κινημάτων. Ο Λάμπρος Μουστάκης καταγράφει τις εμπειρίες του από την «αποστολή» του στο Βατικανό, καθώς το συνέδριο είχε την υποστήριξη του ίδιου του πάπα Φραγκίσκου. «Ήταν, για μένα, εμπειρία ζωής και χαράς η συνάντησή μου με τον ηγέτη της Καθολικής Εκκλησίας», επισημαίνει και παραξενεύεται που στην τραπεζαρία σερβίρεται μόνο κρασί. «Ανταπόκριση από Ρώμη» ο τίτλος της ανταπόκρισης.

«Το ζητούμενο μέσα στην Εκκλησία δεν είναι πώς θα διαμοιρασθεί η εξουσία σε περισσότερους, αλλά πώς θα καταργηθεί κάθε έννοια εξουσίας», μας λέει στην άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παραχώρησε ο πρωτοπρεσβύτερος, συγγραφέας και ψυχίατρος πατέρας Βασίλειος Θερμός. «Είναι κανόνας πως ό,τι δεν κατανοούμε τείνουμε να το εκλαμβάνουμε ως τερατώδες.

Διαβάζοντας ανακοινώσεις κληρικών περί του θέματος, σχηματίζεις την εντύπωση ότι πρόκειται για την πιο σιχαμερή αμαρτία της οποίας οι φορείς αποτελούν σχεδόν τέρατα. Στο τέρμα της διαδικασίας απανθρωποποίησης του άλλου βρίσκεται η απόρριψη», θα επισημάνει, σε άλλο σημείο, στηλιτεύοντας εκκλησιαστικές αντιλήψεις για την ομοφυλοφιλία. Μια συνέντευξη που θα αιφνιδιάσει τις προκαταλήψεις μας.

«Ένα πενάκι που “καρφώνει”». H Ευρώπη μπορεί να αποδείχθηκε πολύ μικρή για να χωρέσει όχι μόνο τους πρόσφυγες αλλά και τα όνειρά μας, ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να αγωνίζονται και με το πενάκι τους. Η ενασχόληση τα τελευταία δύο χρόνια του κορυφαίου γελοιογράφου Μιχάλη Κουντούρη με το προσφυγικό «ξεκλείδωσε» τις κύριες πηγές αυτής της τραγωδίας.

Το νέο του βιβλίο «made in europe», μια συλλογή σκίτσων γύρω από το προσφυγικό, συνιστά, ταυτόχρονα, ένα καθαρό καρφί για την πολιτική της Ευρώπης. Ήταν και η αφορμή για τη συνέντευξή του στη «σχεδία». «Δεν πολεμούν την ξενοφοβία τα κράτη. Ίσα ίσα. Τη γιγαντώνουν επειδή τους βολεύει. Χτίζουν πάνω στους φόβους και την έλλειψη μόρφωσης», θα σημειώσει.
Αν έχετε αναρωτηθεί ποτέ πού καταλήγουν οι βαλίτσες που χάνονται στα αεροπορικά ταξίδια, η «σχεδία» βρήκε την απάντηση. «Πού πάνε οι βαλίτσες όταν χαθούν;» είναι ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ.

«Καρδιά από πλαστικό». Πώς ένα ίδρυμα που δημιούργησε ο θρύλος του ποδοσφαίρου Ροζέ Μιλά στο Καμερούν δίνει λύσεις στο πρόβλημα της ανεργίας των νέων, αλλά και σε αυτό της διαχείρισης των πλαστικών αποβλήτων που έχουν κατακλύσει την αφρικανική χώρα. Αντίστοιχο πρότζεκτ επεκτείνεται και στο Μεξικό.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας «Γραμμές», η οποία πραγματεύεται τις αυτοκτονίες της κρίσης, μιλάει στη «σχεδία» για την άλογη λογική του καπιταλισμού.

«Την ταινία δεν την ενδιαφέρει να σπεκουλάρει πάνω στις αυτοκτονίες, ούτε δείχνει αυτοκτονίες. Εμένα με ενδιαφέρει να δείξω την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα σήμερα μέσα από μία σειρά ιστοριών ανθρώπων που συνδέονται μεταξύ τους», επισημαίνει, ανάμεσα σε άλλα, στη συνέντευξή του στη «σχεδία» ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαζωμένος.

Χτισμένη πάνω στην «Ασκητική» του Καζαντζάκη, η έκθεση «Η Υπέρβαση της Άβυσσος –που φιλοξενεί δημιουργίες 34 Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών της σύγχρονης τέχνης– καλεί τους επισκέπτες να ακολουθήσουν τη διαδρομή της ανθρώπινης ύπαρξης από τη γέννηση ώς το θάνατο. «Όταν το ανθρώπινο ον βρίσκεται αντιμέτωπο με την άβυσσο των υπαρξιακών δυσκολιών, μην εκπλαγείτε αν μπορέσει να πετάξει», αναφέρει στη συνέντευξή του στη «σχεδία» με τίτλο «Απόδραση από την άβυσσο» ο ιστορικός τέχνης και συνεπιμελητής της έκθεσης κ. Δημήτρης Παλαιοκρασσάς.

«Ποδοσφαιρικό καραβάνι». Δεν ήταν ευχάριστο το ταξίδι που έκαναν τα παιδιά της Εθνικής Αστέγων στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στο Κορδελιό, αφού βρέθηκαν μέσα στον ανθρώπινο πόνο, τον ξεριζωμό. Ήταν, όμως, αποφασισμένοι να δώσουν στα παιδιά εκείνο το ελάχιστο. Λίγη χαρά. Το παιχνίδι. Και μέσα από αυτό να ‘ρθούμε πιο κοντά, να καταλάβουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Αυτός είναι ο στόχος της δράσης της Εθνικής Αστέγων, που προβλέπει επισκέψεις σε κέντρα φιλοξενίας προσφύγων, όπου στήνοντας το δικό τους γηπεδάκι θα παίζουν όλη τη μέρα μπάλα με τα προσφυγόπουλα και τους γονείς τους, αλλά και με όποιον άλλον θέλει να μπει στην παρέα. Γκολ ελπίδας.

Οι Στέλιος Γκόλγκαρης και Βασίλης Μαστοράκης, ένα από τα διασημότερα κιθαριστικά ντουέτα και φίλοι από παιδιά, διηγούνται στιγμές της κοινής τους διαδρομής. Ο Γιώργος Μπαζίνας περιγράφει την πυρετώδη προετοιμασία για ένα γάργαρο γέλιο, οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Χρήστου Παπαχρήστου καταγράφουν μεσημεριανές και απογευματινές εικόνες από την Αθήνα και από τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα.

Κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας, κλείνουμε τραπέζι στο σε ένα συνεργατικό καφενείο της Πλάκας που κάνει νοστιμιές στην κουζίνα, αλλά και όνειρα και σχέδια να αποτελέσει έναν ακόμη συνδετικό κρίκο της Τέχνης με τον άνθρωπο, ενώ δοκιμάζουμε Αρός αλά κουβάνα από έναν Κουβανό που, έχοντας εργαστεί σε σχολεία και στο στρατό της Κούβας, θα βρει το απάγκιό του στη διδασκαλία χορού στην Αθήνα.

Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #43 της «σχεδίας» (Δεκέμβριος 2016), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές.Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.

«112 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org).

ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!