Μπαίνουμε στα δύσβατα μονοπάτια προς τη γέννηση, ακολουθούμε τα ίχνη του Πίκατσου (και αυτός τα δικά μας), καθόμαστε γύρω από το τραπέζι της συμφιλίωσης και της γνώσης, διαβάζουμε το αγαπημένο μας βιβλίο στον τετράποδο, μαλλιαρό μας δάσκαλο, ξορκίζουμε το κακό γιατί τα παιδιά δεν είναι μάγοι, ακούμε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από το ταξίδι της μεγάλης φυγής, κάνουμε Τέχνη για θεραπευτικούς λόγους, μετατρέπουμε την πλατεία Αριστοτέλους σε ένα απέραντο, φιλόξενο γήπεδο ποδοσφαίρου. Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Οκτωβρίου 2016 (τεύχος #41).

Από την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου στους δρόμους της πόλης

«Ο δύσβατος δρόμος της γέννησης». Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει μία από τις πιο προοδευτικές νομοθεσίες πανευρωπαϊκά για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, το τοπίο αναφορικά με την εξωσωματική είναι εξαιρετικά ομιχλώδες, καθώς η χώρα μας είναι η μοναδική στην Ευρώπη όπου οι μονάδες ιατρικά υποβοηθούμενης αναπαραγωγής λειτουργούν ακόμη χωρίς έλεγχο και δεν υπάρχει εθνική καταγραφή των αποτελεσμάτων τους. Κρίσιμα ερωτήματα, όπως πόσα ζευγάρια καταφεύγουν στην εξωσωματική γονιμοποίηση ή αναφορικά με τη δωρεά σπέρματος ή ωαρίων στην Ελλάδα παραμένουν αναπάντητα. Το ευαίσθητο ζήτημα της γονιμότητας είναι ένα από τα ρεπορτάζ του τεύχους Οκτωβρίου της «σχεδίας».

Η φωτογραφία έκανε το γύρο του κόσμου. Μια ξανθιά γυναίκα δίνει νερό σε ένα γυμνό, βρώμικο και φανερά υποσιτισμένο παιδί που ζούσε εγκαταλελειμμένο στους δρόμους της Νιγηρίας. Οι λίγες λέξεις που συνόδευαν τη φωτογραφία στα social media μιλούσαν για την ιστορία της Άντζα και του Χόουπ (το όνομα που δόθηκε στο μικρό παιδί και σημαίνει «ελπίδα»). Η δανέζα ακτιβίστρια Άντζα Ρίνγκρεν Λόβεν, που έχει ταχθεί στη βοήθεια των παιδιών-μάγων της Αφρικής, παιδιών που έχουν βασανιστεί ή και δολοφονηθεί προκειμένου να εξορκιστεί το «κακό», μιλάει στη «σχεδία» για το έργο ζωής που επιτελεί. «Η απόφασή μου να πουλήσω όλα μου τα υλικά αγαθά μού έδωσε ανεξαρτησία και τη δυνατότητα να κάνω τη διαφορά στις ζωές παιδιών», αναφέρει, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή της.

«Παιχνίδι θηρευτής». Η κυκλοφορία το περασμένο καλοκαίρι του παιχνιδιού Pokemon Go μετατράπηκε σε πραγματικό κοινωνικό φαινόμενο, με τους μανιώδεις παίκτες να ξεπερνούν κατά πολύ τα 10 εκατομμύρια. Η εκτεταμένη κάλυψη αυτού του φαινομένου από τον Τύπο εστιάστηκε στη συλλογική υστερία που προκλήθηκε. Ελάχιστης προβολής, ωστόσο, έτυχε μια άλλη διάσταση του παιχνιδιού που λάνσαρε η Niantic: Η καταχρηστική συγκέντρωση κι εκμετάλλευση των προσωπικών δεδομένων των παικτών από την εταιρεία. Με αυτή την όχι τόσο διασκεδαστική πλευρά του φαινομένου καταπιάνεται η «σχεδία» του Οκτωβρίου 2016.

«Το ταξίδι της μεγάλης φυγής». Τέσσερις νεαρές βορειοκορεάτισσες που κατάφεραν να αποδράσουν από τη Βόρεια Κορέα εμφανίζονται, σήμερα, σε τηλεοπτικές εκπομπές της Νότιας Κορέας, επικοινωνώντας ποια είναι ακριβώς η κατάσταση στην πατρίδα που άφησαν πίσω τους. Στη συνέντευξή τους, περιγράφουν τη θλιβερή ζωή στη Βόρεια Κορέα και τις δραματικές στιγμές διαφυγής από την πείνα και το εκτελεστικό απόσπασμα. «Αν είσαι τόσο πεινασμένος, δεν αισθάνεσαι ντροπή ακόμα κι αν περπατάς γυμνός. Κυριολεκτικά, επιβίωσα γλείφοντας τα δάχτυλα», λέει, μεταξύ πολλών συγκλονιστικών άλλων, μία εκ των φυγάδων, η Σουν-Σιλ,.

Ένα καινούριο πρότζεκτ στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής αποσκοπεί να γεφυρώσει το τεράστιο χάσμα που χωρίζει τους κατοίκους της πόλης με εκείνους των παραγκουπόλεων, μέσω μίας πρόσκλησης για γεύμα. Οι εμπνευστές του πρότζεκτ «Δείπνησε με την Καγελίτσα» πιστεύουν ότι, αν μια παρέα αγνώστων κάτσει γύρω από ένα τραπέζι και την ώρα του δείπνου ανταλλάξουν εμπειρίες, ιδέες και σκέψεις για σημαντικά θέματα, αυτό μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή στερεοτύπων και να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά. «Οι άνθρωποι που έρχονται στην παραγκούπολη έρχονται είτε για φιλανθρωπικούς σκοπούς είτε για τουρισμό. Θέλουμε να αλλάξουμε αυτό το πλαίσιο αντίληψης», υπογραμμίζει ένας εκ των εμπνευστών του πρότζεκτ. «Το δείπνο της κατανόησης», είναι ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ.

«Τετράποδοι δάσκαλοι». Στις ΗΠΑ, ένα πρόγραμμα εκμάθησης γραφής και ανάγνωσης, που ονομάζεται «Σκυλιά Βοηθοί στην Εκμάθηση της Ανάγνωσης», βοηθάει παιδιά μεταναστών να ξεπεράσουν την πρόκληση να μάθουν καλά την αγγλική ως δεύτερη γλώσσα. Μάλιστα, η πλειοψηφία των παιδιών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα φθάνουν και, σε πολλές περιπτώσεις, ξεπερνούν τον μέσο όρο της τάξης τους. «Μου αρέσει να διαβάζω στον Ίζι, επειδή με ακούει προσεκτικά και δεν με κοροϊδεύει όταν κάνω κάποιο λάθος», σημειώνει η 9χρονη Ελέιν Βάσκεζ, μαθήτρια στην ισπανόφωνη περιοχή του Χάρλεμ της Νέας Υόρκης. Όπου Ίζι είναι ένα πανέμορφο, μαλλιαρό σκυλάκι, ράτζας Χαβανέζ.

«Ο πολιτισμός ως θεραπεία». Η Τέχνη είναι το πιο πρόσφορο μέσο για να αντιμετωπίσουμε το στίγμα που φέρει το ψυχικό πρόβλημα, επισημαίνει ο κ. Νίκος Ανδρεόπουλος, εκ των διοργανωτών του nefele festival. Πρόκειται για το 1ου Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τέχνης για την Ψυχική Υγεία, το οποίο πραγματοποιείται το πρώτο 15νθήμερο του Οκτωβρίου στην Αθήνα.

«Η πλατεία θα είναι γεμάτη». Το Σάββατο 22 Οκτωβρίου το κέντρο της Θεσσαλονίκης, η πλατεία Αριστοτέλους, θα μετατραπεί σε γήπεδο ποδοσφαίρου, για να υποδεχθεί την Εθνική Αστέγων και τους ενεργούς πολίτες της πόλης. Στο τουρνουά «Γκολ στη Φτώχεια» θα συμμετάσχουν, πέρα από τις ανδρικές και γυναικείες ομάδες που εκπροσώπησαν την Ελλάδα στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων της Γλασκώβης, ομάδες από κοινωνικές δομές της Θεσσαλονίκης, δημοσιογράφοι, νυν και πρώην ποδοσφαιριστές, ομάδες προσφύγων, αλλά και όσοι φίλοι και φίλες –ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας ή ποδοσφαιρικού ταλέντου– το επιθυμούν.

Ο θεατρικός συγγραφέας Γιώργος Χασάπογλου και η επί 50 χρόνια σύντροφός του, ηθοποιός Πηνελόπη Πιτσούλη, διηγούνται στιγμές της κοινής τους διαδρομής. Ο Γιώργος Μπαζίνας περιγράφει πώς τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την αίσθηση της πληρότητας, τη χαρά και τη συγκίνηση που ενυπάρχει σε μια αληθινή φιλία, οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Χρήστου Παπαχρήστου καταγράφουν απογευματινές και νυχτερινές εικόνες από την Αθήνα και από τη Θεσσαλονίκη.

Κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας, κλείνουμε τραπέζι στο «μαγαζί των ασώτων», έναν ζεστό χώρο στην περιοχή του Ευκλείδη στη Θεσσαλονίκη, όπου οι θεοί του κεφιού απολαμβάνουν όλες τις τιμές που τους πρέπει, ενώ δοκιμάζουμε πράζεν κρομπίρ από μία Σλοβένα που, αν και προσκεκλημένη από τη βασίλισσα Ελισάβετ για σπουδές στην Αγγλία, κατέληξε, τελικά, ερωτευμένη στη Λαμία.

Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #41 της «σχεδίας» (Οκτώβριος 2016), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές.

Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.

«112 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org).

ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!