Μουσική: Νίκος Γρηγοριάδης
Ποίηση: Μελισσάνθη
Ο Νίκος Γρηγοριάδης παρουσιάζει το νέο μουσικό βίντεο για το τραγούδι «Η μπαλάντα της μάνας» που ερμηνεύει η Κατερίνα Κυρμιζή, από το πρόσφατο άλμπουμ του Ο Βασιλιάς της λύπης στο οποίο συμμετέχουν στην ερμηνεία πέρα από τον ίδιο και την Κυρμιζή ο Γιώργος Νταλάρας και ο Μίλτος Πασχαλίδης.
Η «Μπαλάντα της μάνας» είναι ένα εκτενές ποίημα της ποιήτριας Μελισσάνθης, το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Ήβη Κούγια-Σκανδαλάκη (7 Απριλίου 1907 – 9 Νοεμβρίου 1990) από το οποίο ο Νίκος Γρηγοριάδης πήρε αποσπάσματα για να φτιάξει το σπαρακτικό τραγούδι που η Κατερίνα Κυρμιζή ερμηνεύει με συγκίνηση, εσωτερικότητα και ευαισθησία.
Φέρνοντας στο νου μας τον Αϊλάν Κουρντί, το αγόρι που βρέθηκε πνιγμένο στα παράλια της Αλικαρνασσού με τη φωτογραφία του να σοκάρει τον κόσμο, φέρνοντας στο νου τους πρόσφυγες που χάθηκαν και χάνονται ακόμα στα βάθη του Αιγαίου στον αγωνιώδη δρόμο τους προς μια καλύτερη ζωή, το τραγούδι αποκτά μια σημερινή, ακόμα πιο δραματική διάσταση.
Το τραγούδι «Η μπαλάντα της μάνας» είναι το τέταρτο κατά σειρά από το άλμπουμ του Νίκου Γρηγοριάδη «Ο Βασιλιάς Της Λύπης» που οπτικοποιείται. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή της Ραφήνας από τον Νίκο Γρηγοριάδη. Προηγήθηκαν το ομότιτλο του άλμπουμ, ντουέτο του Γιώργου Νταλάρα με τον Μίλτο Πασχαλίδη σε στίχους του ιδίου του συνθέτη, το «Κι Αν Έσβησε Σαν Ίσκιος» σε ερμηνεία Γιώργου Νταλάρα και σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη και το ντουέτο του Γιώργου Νταλάρα και της Κατερίνα Κυρμιζή “Red Roses» σε στίχους του Χρήστου Γαβρήλου.
Την ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο ίδιος ο δημιουργός όπου έπαιξε ακουστική κιθάρα, πιάνο και keyboards και συμπλήρωσαν στο μπάσο ο Γιάννης Γρηγορίου, στα τύμπανα ο Δημήτρης Αντωνιάδης και στις ηλεκτρικές κιθάρες ο Προκόπης Κρανιδιώτης. Ηχοληψία, μίξη και mastering έκανε ο Ηλίας Λάκκας στο Studio Odeon και την παραγωγή την υπογράφουν οι Νίκος Γρηγοριάδης, Κατερίνα Κυρμιζή και Ηλίας Λάκκας. Κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από τη Formiggart.
Η μπαλάντα της μάνας
Την ώρα αυτή που τα μωρά ξυπνάνε,
πάνω στου στήθους τη ζεστή φωλιά
που να ‘ναι κι ο δικός μου γιος; Που να ‘ναι;
Στης θάλασσας μέσα την αγκαλιά
με δίχως νανουρίσματα κοιμάται…
Κοιμάται ο γιος μου μη μου τον ξυπνάτε
κύματα, πιο βαθιά μη μου τον πάτε
της άρμης σας πικρά είναι τα φιλιά
«Μαζί θα κοιμηθούμε πλάι – πλάι
(νάνι) κανένας μη μου το ξυπνάει…»
Ποιο άλλο μικρό δέχτηκε τέτοια χάδια;
Πίνει για γάλα τον πικρό αφρό
Του κύματος φοράει τα τυλιγάδια
τριγύρω στο λαιμό τον τρυφερό
Πού είδατε αλλού τέτοιο ακριβό γιορντάνι;
Νάνι του, νάνι, νάνι – νάνι - νάνι
σωπάτε, νάνι, το παιδί μου κάνει
κι έχει για κούνια, τώρα, το νερό
«Μαζί θα κοιμηθούμε πλάι – πλάι
(νάνι) κανένας μη μου το ξυπνάει…»
-Αποκοιμούνται στο μαστό τα βρέφη
Μένανε η άρμη το παιδί μου τρέφει
με το μικρό του δαχτυλάκι γνέφει
της τρικυμίας ν’ αρχίσουν οι χοροί
Μ’ απόψε η θάλασσα είναι σαν το λάδι
-πλατειά, θαρρείς, που απλώθηκε στρωμνή-
μαυρίζει, αίμα πνιγμένου, το σκοτάδι
Παιδί μου ακούς της μάνας τη φωνή;
«Μαζί θα κοιμηθούμε πλάι – πλάι
(νάνι) κανένας μη μου το ξυπνάει
γιατί η καρδούλα του ίσως (να) πονεί».
η κάθε στιγμή έχει τη μουσική της