Νέο "αδέσποτο" τραγούδι του Σταμάτη Μορφονιού.

Λίγο καιρό πριν την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου του ο Σταμάτης παρουσιάζει ένα καινούργιο "αδέσποτο" τραγούδι.
Αντί δελτίου τύπου, γράφουν γι' αυτό ο Οδυσσέας Ιωάννου (συγγραφέας - στιχουργός), ο Μανώλης Νταλούκας (συγγραφέας) και ο Τσιμάρας Τζανάτος (ποιητής).

«Από την πρώτη φορά που άκουσα τραγούδια του Σταμάτη, εκτίμησα δύο αρετές. Την ωμή του ειλικρίνεια, γράφει ακριβώς αυτό που τον καίει και το γράφει χωρίς στρογγυλοποιήσεις και παζάρια. Αυτό όμως από μόνο του δεν θα ήταν ικανό να μου κινήσει το ενδιαφέρον. Εδώ έρχεται η δεύτερη αρετή του που είναι πιο σημαντική  και είναι το ταλέντο. Ο Σταμάτης είναι τραγουδοποιός. Έχει μελωδίες, φροντίζει τα τραγούδια του, δεν είναι απλά ένας καλλιτέχνης καταγγελίας. Γιατί η καταγγελία, δίχως ταλέντο στη μουσική, δεν αφορά κανέναν και στο τέλος δεν μένει τίποτα. Τις ίδιες αρετές διακρίνω και σε αυτό το τραγούδι του. Με όλες τις διαφωνίες μου, που του εξέφρασα, για την αίσθησή μου πως φωτογραφίζει συγκεκριμένον καλλιτέχνη, που το τεράστιο έργο του δεν μπορεί να το επισκιάσει τίποτα. Και θα ρωτήσει κάποιος πώς γίνεται να μου αρέσει πολύ ένα τραγούδι και να διαφωνώ με το "στόχο" του; Γίνεται, γιατί η τέχνη δεν έχει "στόχους", δεν εκτελεί συμβόλαια, αλλά κρίνεται από το αν μπορεί να συγκινήσει, να κινητοποιήσει, να σταθεί αυτόνομη και να στήσει φωλιές αισθήματος. Σέβομαι λοιπόν το αίσθημα του Σταμάτη, με πείθει πως είναι αυθεντικό, κι ας έχω οριστικά θάψει την ανάγκη μου να ταυτίζω έργο με καλλιτέχνη. Κανένας καλλιτέχνης δεν μπορεί ποτέ να με προδώσει, γιατί απλά κανέναν δεν θεώρησα ποτέ σημαντικότερο από το έργο του. Μένω στα τραγούδια του και διαφωνώ ανοιχτά στις υπόλοιπες επιλογές του. Έτσι κι αλλιώς, το ίδιο θα ισχύσει και για τον ίδιο τον Σταμάτη για μελλοντικές επιλογές και τοποθετήσεις του».

Οδυσσέας Ιωάννου

"Το Νυχτοκάματο, νέο τραγούδι του Σταμάτη Μορφονιού, μοιάζει με οργισμένη επιστολή, σε παλιό φίλο. Είναι πολύ σκληρό, να σου θυμίζουν πως εκείνοι οι θεόρατοι, παλιοί μας φίλοι, αυτοί που μας σημάδεψαν με στίχους και μουσικές, για πάντα φύγαν. Και τώρα, που ο κόσμος μας καίγεται, δεν είναι κοντά μας.
Θα θέλαμε ο Σταμάτης, να μην μας το θυμίσει, να μην μας το πει, αλλά ο Σταμάτης, δεν μασάει, και σαν ζόρικος δεκαεξάρης, το λέει.
Οργισμένο τραγούδι, που περιέχει μια αλήθεια πικρή.
Αλλά δεν πρόκειται για καταδίκη εδώ.
Δεν δικάζει ο Μορφονιός, τους παλιούς μας φίλους.
Τα τραγούδια τους, εκείνα τα αλησμόνητα τραγούδια τους, τους δικάζουν".

Μανώλης Νταλούκας

«Τα τραγούδια είναι συναντήσεις ανθρώπων. Ανά δύο, ανά τρεις. Κάποτε και ανά χιλιάδες. Τότε τα λέμε "λαϊκά". Όχι με την επιφανειακή έννοια, την τρέχουσα, αλλά με την έννοια της "χορικότητας" όπως στην αρχαία τραγωδία. Μιας ομάδας δηλαδή ανθρώπων που συνυπάρχουν σε ενιαίο λόγο. Με "κορυφαίους", που αναλαμβάνουν την ευθύνη της φωνής και βγαίνουν μπροστά στο κοίλον.
Μερικές φορές τα τραγούδια είναι διαδηλώσεις: έχουν ένα "κατεπείγον" στο θυμικό τους ως αντίδραση στην τρέχουσα πραγματικότητα. Το "Νυχτοκάματο" είναι ένα τέτοιο τραγούδι. Ένας κοινωνικός αμανές. Κυριολεκτικά. Και γι' αυτό και με ένα πειραγμένο ροκ "αμάν" κλείνει το τραγούδι. Αυτό είναι το επιμύθιο σε αυτό το χορικό για έναν (που εδώ είναι ο Σταμάτης ο Μορφονιός), που από πίσω όμως ακούς και διακρίνεις ολοκάθαρα τον Αγγελάκα, αγκαζέ με τη Βιτάλη και τον Άκη Πάνου να σαρκάζουν.
Με μια λύπη θυμωμένη, ως κλαυσίγελως. Αριστοφανικά, στην ουσία. Περιέχοντας κατά βάθος αυτό που "σημαδεύει" καταγγέλοντάς το. Ως κομμάτι δικό του, εν τέλει. Κι ας παίζει με το δίπολο: ΕΣΥ/ΕΣΕΙΣ και ΕΜΕΙΣ.
Μια "εμφυλιακή" τραγουδιστική αντιπαράθεση, που η αλήθεια της –κατ' εμέ– κρύβεται στο "μανέ" του φινάλε, ως κραυγή αλλά και ως χλευασμός.
Που ξεπερνά και τον ίδιο τον δημιουργό του τραγουδιού.
Και τότε, γίνεται ένα τραγούδι "καλό". Όταν μας ξεπερνάει…
ΥΓ: Ο μόνος τρόπος να ενηλικιωθούμε είναι να σκοτώσουμε. Τον Πατέρα μας. Έτσι θα γίνουμε γονείς του εαυτού μας. Αλλά αυτό διαπραγματεύεται και η αρχαια τραγωδία...
Η ζωή θέλει μαχαίρι. Για να κοπεί ο ομφάλιος λώρος. Και να γεννηθούμε. Πραγματικά...»

Τσιμάρας Τζανάτος

Το νυχτοκάματο

Στίχοι - μουσική: Σταμάτης Μορφονιός
Τζουρά, μανέ: Γιώργος Μητσοτάκης
Ακουστική κιθάρα: Δημήτρης Παπαβομβολάκης
Ηλεκτρική κιθάρα: Παύλος Συνοδινός
Μπουζούκι: Νίκος Τατασόπουλος
Φυσαρμόνικα: Ορέστης Τσικούρης

Επιμέλεια παραγωγής, μίξη, mastering: Αντώνης Παπαβομβολάκης (MusicRow Studios)
Ηχογράφηση: Λουκάς Λυμπέρης (Prova Music Studios)

Εικονοληψία: Αφροδίτη Χουλάκη
Μοντάζ: Αφροδίτη Χουλάκη, Αντώνης Παπαβομβολάκης

Η ζωντανή ηχογράφηση και τα γυρίσματα του clip έγιναν στα Prova Music Studios.
Ευχαριστούμε θερμά τον Χρήστο Βεντούρα για την παραχώρηση του χώρου.