“Η μέρα που έρχεται είναι το κλειδί, αφήνω το μεθαύριο στην ώρα του”, γράφει η ίδια στη στήλη “Σε πρώτο πρόσωπο” στο in.gr.
Και αυτό δείχνει να είναι και το δικό της μότο, αφού καθόλου δεν βιάζεται να δισκογραφήσει, αλλά περιμένει το δικό της χρονικό πλήρωμα για να δώσει στους ακροατές της πάντα κάτι μεστό, πάντα κάτι ώριμο. Αφού τη γνωρίσαμε από τις συνεργασίες της με το Βαγγέλη Γερμανό, το Βασίλη Καζούλλη, το Γιάννη Σπανό, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αφού την ακούσαμε με έκπληξη να διασκευάζει , να ενορχηστρώνει και να ερμηνεύει δίπλα στον αξέχαστο Μάνο Ξυδούς σε ένα συλλεκτικό LP με τίτλο “Περιμένοντας το Νέκταρ” (MINOS-EMI) μαζί με το σύνολό της “Άρωμα Γυναίκας” και μετά την προσωπική της συλλογή “Ένα Ταξίδι Που Δεν Έκανες Ποτέ” (SONY-ΑΚΤΗ) σε παραγωγή Γιώργου Ανδρέου, η Ελεάννα γράφει και ερμηνεύει το “Πλάτη με Πλάτη” , μια ηλεκτρική και μελαγχολική μπαλλάντα με ρυθμό και εσωτερική ένταση, τραγούδι το οποίο ουσιαστικά προλογίζει μία ολοκληρωμένη συλλογή που ακολουθεί τους επόμενους μήνες.
Την παραγωγή και ενορχήστρωση υπογράφει ο Τρύφωνας Κουτσουρέλης,
μαζί με τους μουσικούς:
Τύμπανα : Σπύρος Κατριβάνος
Μπάσο :Στέργιος Μητρούσης
Βιολιά : Μπρούνα Μάλου, Στάθης Λασκαρίδης
Τσέλο :Λευκή Κολοβού
Πιάνο : Τρύφωνας Κουτσουρέλης
Κιθάρες ακουστικές - ηλεκτρικές : Χρήστος Ζαντιώτης
Cover Photo: Γρηγόρης Ντάικος
Artwork: Μιχάλης Αντωνόπουλος
ΠΛΑΤΗ ΜΕ ΠΛΑΤΗ
Στίχοι/Μουσική: Ελεάννα Ζεγκίνογλου
Πλάτη με πλάτη στο διπλό μας κρεβάτι
Μετράμε τις νύχτες που περνούν στη σιωπή
Άψυχο σώμα Καμβάς χωρίς χρώμα
Κουράστηκα
Πέφτει πετάει και ξαναπέφτει στο στρώμα
Αυτό το φιλί που δε βρήκε το στόμα
Είν' η συνήθεια που πάντα κρατάει το κλειδί
Χρόνια στα χρόνια ξεθυμαίνει η κολώνια
Χρόνια χωμένα σε σακούλες με ψώνια
Τετάρτη με Τρίτη Κάπου στο σπίτι μας χάσαμε
Τα λόγια δε βρίσκουν ψυχή να πληγώσουν
Τώρα οι αισθήσεις έχουν πια κοιμηθεί
Άνω τελεία Ζωή στην ευθεία γραμμή
Κι έτσι πλάτη με πλάτη μέχρι τ' άλλο πρωί
Η αγάπη θα ψυχορραγεί
Πλάτη με πλάτη , λείπει πια αυτό το κάτι
Η μέρα να πάρει μια φρέσκια πνοή
Κάτι ν' αλλάξει Κάτι να σπάσει τη σύμβαση
Πόση λαχτάρα μπορεί να γεννήσει
Ένα χαρτογραφημένο κορμί
Άνω τελεία Ζωή στην ευθεία γραμμή
Ποιός απ' τους δυο μας θα βρει το κουράγιο να πει
Ότι βαδίζουμε δρόμο που οδηγεί ολοταχώς στη φυγή
Κι έτσι πλάτη με πλάτη μέχρι τ' άλλο πρωί
Κάτω απ' το μαξιλάρι η αγάπη θα ψυχορραγεί.....
η κάθε στιγμή έχει τη μουσική της