Όταν όμως το δράμα των προσώπων αρχίζει να εκτυλίσσεται, μπερδεύεται η πραγματικότητα του θιάσου με την ψευδαίσθηση των θεατρικών προσώπων. Η σύγκρουση αυτή αμφισβητεί την πραγματικότητα και δίνει αληθινή υπόσταση στην τέχνη. Ένας πίνακας ζωγραφικής είναι εφάμιλλα αληθινός με έναν άνθρωπο.

Όταν μιλάμε για Πιραντέλλο πλέον εννοούμε το μοτίβο ψευδαίσθησης-πραγματικότητας που διεισδύει μέσα από την μεταθεατρικότητα. Παιχνίδι ρόλων. «Η ψευδαίσθηση της πραγματικότητας» όπως λέει και ο Πατέρας στο έργο είναι το θεμέλιο που έχτισε ο Πιραντέλλο στο έργο αυτό. Η πραγματικότητα είναι μια πράξη μίμησης, που δεν είναι απαραίτητα αληθινή. Αντίθετα η ψευδαίσθηση ,όχι τόσο με την έννοια του illusion ή το fantasy, αλλά σαν μια κατασκευή του μυαλού .Όπως για παράδειγμα η ίδια η φύση της Τέχνης .Η τέχνη να είναι εφάμιλλα ζωντανή /αληθινή με έναν άνθρωπο
Ο αληθινός εαυτός δεν μπορεί να βρει ενσάρκωση, πρόκειται για μια ανθρώπινη πολυσημία. Απόληξη αυτού είναι η σχιζοειδής συμπεριφορά. Οι πρωταγωνιστές είναι η εικόνα αυτής της σκέψης. Το σώμα μας δεν παραλληλίζεται με αυτό που είμαστε ,αλλά με τον αισθητό κόσμο, όπως ακριβώς τον κόσμο των αντικειμένων. Και αυτό ακριβώς είναι το παράλογο

Αρχικός στόχος είναι να ξεφύγει το έργο του Πιραντέλλο από ένα ενδοοικογενειακό αστικό δράμα. Οι χαρακτήρες είναι λαϊκοί, απλοί άνθρωποι, που πολλές φορές φτάνουν στα όρια της περιθωριοποίησης. ο καθένας έχει τα δικά του κίνητρα για να βρεθεί στην σκηνή. Ο Πατέρας επιζητεί την εξιλέωση, η Μάνα μετά από μια σειρά από λανθασμένες αποφάσεις ζητάει δικαίωση. Ενώ ο Γιος νιώθει την ανάγκη να γνωρίσει την μητέρα που δεν τον μεγάλωσε, η δυσκολία όμως είναι ο δισταγμός που το προκαλεί η εκλεκτική αλαλία ,όταν μαθαίνει για την ύπαρξη της μητέρας του. Η Κόρη από την άλλη επιθυμεί να ξεντροπιάσει και να εκδικηθεί τον Πατέρα, καθώς τον θεωρεί υπεύθυνο για την τύχη της. Επομένως οι σχέσεις μεταξύ των θεατρικών προσώπων είναι αυτό που αναφέρει ο Θιασάρχη τα πρόσωπα φοβούνται τον λύκο, αλλά στο τέλος ο βοσκός τους πάει στο σφαγείο.

Καθρέπτης των 6 προσώπων είναι ο χαρακτήρας που εκφράζει την ζωική πλευρά τους ,τα ζωικά τους ένστικτα. Βέβαια ο βοσκός που έχει και την εξουσία, προσπαθεί να ελέγξει τα θεατρικά πρόσωπα ,άλλα στο τέλος δείχνει να χάνει την ισορροπία που έχει ΄δημιουργήσει ένα θεατρικό πρόσωπο έχει το δικαίωμα να ρωτήσει έναν άνθρωπο ποιος είναι.

Το δράμα τους παραλληλίζεται με την πάθηση του πόνου μέλους-φάντασμα. Όπως ο άνθρωπος που έχει χειρουργηθεί, νιώθει το κολόβωμα να πονά και ο πόνος αυτός είναι αληθινός ,έτσι και τα πρόσωπα που δεν είναι πραγματικά νιώθουν τον ψυχικό τους πόνο τους αληθινό.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία –Σύλληψη : Αγγελική Πουλημά

Βοηθός Σκηνοθέτη : Ευφροσύνη Γιαννάκενα

Σκηνογραφία / Φωτογραφία : Δημήτρης Βεκόπουλος

Ενδυματολογία : Αγγελική Πουλημά & Κωσταντίνος Μητροβγένης

Μουσική : Json

Σχεδιασμός φωτισμού : Βαγγέλης Τζιφάκης

Εκτέλεση φωτισμού: Ευφροσύνη Γιαννάκενα

Πατέρας : Κωσταντίνος Μητροβγένης

Μητέρα : Δέσποινα Χρυσικού

Κόρη : Βάσια Καλαιτζόγλου

Γιός : Νικόλας Μυλωνάς

Μαντάμ Πάτσε : Κατερίνα Μαυρογιαννάκη

Θιασάρχης :Ανδριανός Γκιζέλης

Τeaser : Χρήστος Γιαννάκενας

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 18:00

Διάρκεια: 60 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων:

10€ (Κανονικό),

8€ (Μειωμένο). Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/ Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ)/ ΑμΕΑ/Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ)

Τεχνοχώρος Εργοτάξιον

Διογένους 1 , Άγιος Δημήτριος (στάση μετρό ΔΑΦΝΗ- έξοδος Στριγγάρη/Αγίου Δημητρίου)
Τηλέφωνο επικοινωνίας 6983930220
Email Επικοινωνίας : This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.